Over VJIV
Vrouwe Justitia in Verval is een organisatie die middels praktijkervaringen de misstanden in de zogenaamde “Rechtsstaat” in Nederland aan de kaak stelt, met name in de civiele rechtspraak. Aan de orde komen de misdragingen van de dienaren van deze zogenaamde “Rechtsstaat”, zoals rechters, advocaten, deurwaarders en notarissen.
Vrouwe Justitia in Verval is geen organisatie die zomaar iets roept. Wij zullen de komende jaren schokkende feiten bekend maken over:
• het door magistraten wijzen van bewust foutieve vonnissen en arresten;
• het door magistraten negeren van belangrijke bewijsvoering;
• het door magistraten schenden van wetten en verzinnen van feiten;
• het jarenlang foutief toepassen van het Landelijk Proces Reglement;
• het aan de laars lappen van tal van andere formaliteiten;
• het niet voldoen aan klachtenregelingen door rechtbanken;
• het niet functioneren van het tuchtrecht voor advocaten, notarissen en gerechtsdeurwaarders;
• wetsovertredingen door notarissen en deurwaarders;
• het veelvuldig uitbrengen van foutieve exploten door gerechtsdeurwaarders;
• ernstige misdragingen van advocaten, die op geen enkele manier gesanctioneerd worden;
• onvoorstelbaar broddelwerk van de Hoge Raad;
• enzovoort, enzovoort.
Al onze beweringen en mededelingen zullen uitgebreid worden onderbouwd door integrale publicatie van alle relevante stukken op deze site. Tevens zijn er meerdere procedures tegen o.a. advocaten, notarissen en de Staat der Nederlanden in voorbereiding. Van het verloop van die procedures zal live verslag worden gedaan.
De Aanleiding
Er was in 2002 een jonge ondernemer die bedrijfsruimte zocht voor zijn groeiende bedrijfje. De markt was toen krap, maar er was nog een nieuw gebouwd pand beschikbaar, dat toebehoorde aan een beginnend onroerend goed handelaar. Helaas bleek direct na het betrekken van het pand dat het grote gebreken vertoonde. De verhuurster heeft enige tijd geprobeerd deze te verhelpen, maar toen bleek dat dit te veel ging kosten dan wel onmogelijk was had zij een andere oplossing om de door de huurster terecht opgeschorte huurbetalingen te innen: zij schakelde Poelmann van den Broek Advocaten in, in Nijmegen en omgeving beter bekend als het Advocatenkantoor van de Duivel. Dit met de achterliggende gedachte dat de betreffende ondernemer in elk geval, rechtmatig dan wel onrechtmatig, door de ingeschakelde advocatenflink zou worden aangepakt. In de onroerendgoedwereld is het algemeen bekend: als je op een onrechtmatige manier van een huurder af wilt komen moet je bij Poelmann van den Broek zijn.
Op zich zou men kunnen denken “ondernemen brengt risico met zich mee” en dat het gebeuren kan, dat men in rechte wordt aangesproken. Echter, de Poelmann van den Broek methode is niet gewoon zo goed mogelijk voor de rechten van haar cliënten opkomen, dit binnen de wet en de gedragscodes voor de advocatuur, maar “grijpen wat je grijpen kunt”, dit met gebruikmaking van alle met name onoorbare middelen. In dit geval was er bij de ondernemer niet veel te halen, maar in de opstartfase was het bedrijf deels gefinancierd door de ouders van de ondernemer, die beschikten over een (mooie) woning en tevens over een klein maar goedlopend ingenieursbureau. Op een gegeven moment hebben de advocaten van Poelmann van den Broek hun pijlen op deze mensen gericht, die toen een leeftijd hadden van resp. 66 en 60 jaar, om hen geheel ten onrechte forse bedragen afhandig te maken. Behalve dat zij een financiering aan het bedrijf van hun zoon (en een andere eigenaar) hadden verstrekt hadden zij echter helemaal niets van doen met het bedrijf, maar ach, dat is in de Nederlandse “Rechtsstaat” een hobbel waar wel overheen te komen is, waarbij malafide advocaten naadloos worden gesteund door menig magistraat.
De “Rechtsstaat”
Door de trias politica (de scheiding der machten) zou het in theorie onmogelijk moeten zijn, dat er zoveel misgaat in die Rechtsstaat. De taak van de Rechterlijke macht is daarin: conflicten beslechten als de regels niet duidelijk zijn of niet goed worden toegepast. Het ligt echter voor de hand, dat sommigen van deze overheidsdienaren hun macht op enig moment gaan misbruiken door zelf wetten en regels (opzettelijk) foutief toe te passen, nu zij geen enkele barrière meer op hun weg vinden sinds zij vanwege het nieuwe rechtssysteem d.d. februari 2002 op geen enkel manier meer gesanctioneerd kunnen worden.
Wanneer Barbertje moet hangen, hetgeen vaak van tevoren vaststaat, is de strategie van die corrupte overheidsdienaren om het slachtoffer op onrechtmatige wijze volledig te vloeren, daarbij (langdurige) intimidatie niet schuwend, hetgeen het oudere echtpaar in een lange reeks van jaren vrijwel dagelijks aan den lijve heeft ondervonden. Het is zeer aannemelijk dat er veel meer mensen zijn die volkomen door de terreur van de overheidsdienaren onder de voet zijn gelopen, maar in de veronderstelling verkeren, dit weliswaar met de nodige twijfels, dat het recht heeft gezegevierd. Hen wordt immers net als iedere burger voortdurend door de overheid en ook door hun (eigen) advocaten voorgehouden, dat het in Nederland zeer goed gesteld is met de integriteit en de deskundigheid van de overheidsdienaren en met name van rechters, waar “waarheidsvinding” en het leveren van goed werk hoog in het vaandel zouden staan.
De realiteit is echter een totaal andere en kan niet anders worden omschreven dan als verbijsterend en regelmatig zelfs crimineel.
De werkelijke staat van deze zogenaamde “Rechtsstaat” heeft een aantal fundamentele kenmerken:
• Een totaal gebrek aan ethisch besef bij een groot deel van de dienaren ervan;
• Diezelfde dienaren kennen de wetten en regels niet of wensen zich om hen moverende redenen daaraan niet te houden. Er is zelfs een president van een rechtbank, die de foutieve gang van zaken inzake het procesreglement goedpraat met het argument: “we doen het al jaren zo, daar klaagt niemand over en daarom gaan we er gewoon mee door”;
• Een grote minachting voor de “burger”, een denigrerende term voor iedere Nederlander die niet werkzaam is in de ivoren torens van de “Rechtsstaat” en niet behoort tot de opportunistische meelopers daarvan;
• Rechters en raadsheren die te incompetent of te corrupt zijn om hun werk goed te kunnen doen en die daarop op geen enkele manier kunnen worden aangesproken, laat staan daarvoor gesanctioneerd kunnen worden;
• Vonnissen en arresten, ook van de Hoge Raad, die vrijwel nooit worden geschreven door rechters, maar door griffiers en dan klakkeloos door een voorbijkomende rechter worden getekend. Alleen als dergelijke vonnissen of arresten gepubliceerd worden, zijn zij (meestal) van de benodigde kwaliteit;
• Er is slechts in zeer uitzonderlijke gevallen staatsaansprakelijkheid als er sprake is van onrechtmatige rechtspraak, want het Nederlands recht hanteert het adagium van het zogeheten “gesloten stelsel van rechtsmiddelen”;
• De absurd hoge tarieven van advocaten, waardoor er voor velen geen toegang is tot de rechter (met opzet wordt hier niet het woord “recht” gebruikt) en het langzamerhand bij sommige malafide advocaten een gebruik is geworden om door te procederen tot de tegenpartij financieel en mentaal totaal is leeggebloed. Die krijgt dan van de betreffende “invoelende” rechter, wanneer hij er toch in geslaagd is het benodigde geld bij elkaar te schrapen om verder te procederen, ook nog regelmatig te horen, dat hij lang heeft “stilgezeten”.
De Raad voor de Rechtspraak
Het hoeft geen betoog dat de Raad voor de Rechtspraak met o.a. haar kwaliteitssysteem RechtspraaQ in de afgelopen jaren weinig positieve bijdragen aan de kwaliteit van de rechtspraak heeft geleverd, terwijl deze Raad de verantwoordelijkheid heeft fouten van rechters te voorkomen en aan te pakken, omdat wrakingsprocedures niet aangewend kunnen worden om kapitale rechterlijke blunders te sanctioneren. Gelukkig heeft de Raad wel een sanctie voor falende rechters in petto: een gesprek over zijn of haar functioneren met een leidinggevende, hetgeen vast en zeker soelaas zal bieden!
De Nationale Ombudsman
Deze doet over het algemeen goed werk, maar ook zijn leidraad is voornamelijk het herstel van vertrouwen tussen overheid en burger. Daarbij zou veel meer dan nu in alle openheid de vinger moeten worden gelegd op de misdragingen van die overheid, waardoor dat vertrouwen zeer terecht is geschonden en hoe die overheid met succes tot de orde geroepen kan worden. In het jaarverslag 2011 staat vermeld, dat het vertrouwen in o.a. het rechtstelsel sinds 2002 flink is gestegen, hetgeen Vrouwe Justitia in Verval grote zorgen baart, omdat burgers kennelijk niet op de hoogte zijn van hetgeen er onder hun ogen gebeurt en daardoor niet alert zijn, zodat er een gerede kans is dat ook zij op een gegeven moment net zoals het bovengenoemde oudere echtpaar de terreur van de overheid en het falen van de rechtsstaat aan den lijve zullen ondervinden.
Op deze manier is de “rechtsstaat” verworden tot een speeltuin voor opgefokte, arrogante mannen en vrouwen, die er genoegen in scheppen om mensen te treiteren, te kleineren en te bestelen, onderwijl zelf hun zakken vullend op legale en minder legale wijze. Dit soort figuren zullen er altijd zijn, maar ze hoeven natuurlijk niet op alle mogelijke manieren te worden gefaciliteerd door een overheid die wordt betaald door diezelfde “burger”, die het slachtoffer is van die praktijken!
De Slachtoffers
Want slachtoffers zijn er. De media en het grote publiek kijken naar het strafrecht, waar inderdaad ook gruwelijke misstanden voorkomen. Maar het stille leed van vele duizenden “burgers” per jaar die in civiele procedures ten onrechte tot de bedelstaf zijn gebracht kent vele gezichten, tot aan verlies van gezondheid en zelfmoord toe. Ook de gigantische economische schade die wordt aangericht door het onterecht en onnodig vernietigen van ontelbare bedrijven wordt niet gezien.
In het geval van het oudere echtpaar is het leed niet meer te overzien: zowel de man als zijn zoon zijn vanwege een zogenaamde huurachterstand van ca. € 50.000,– inmiddels veroordeeld tot betaling van een bedrag, dat de miljoen euro verre overstijgt. In de betreffende vonnissen en arresten zijn zowel door de kantonrechter als door de raadsheren boetes van meer dan € 800.000,– (!!) goedgekeurd, die weliswaar vervolgens zijn gematigd.
De Verantwoordelijken
Er zullen zeker integere rechters, advocaten en notarissen zijn, hoewel het moeilijk is met de ervaringen die wij hebben opgedaan dit neer te schrijven. Werkelijk schokkend is echter het achteloze gemak waarmee het overgrote deel van zogenaamd integere en veelal hooggeprezen rechters, raadsheren, advocaten, notarissen en deurwaarders wetten en regels tijdens hun werkzaamheden aan hun laars lappen en er blijk van geven er geen enkele moeite mee te hebben om justitiabelen, waarvan ze donders goed weten dat die het gelijk aan hun kant hebben, totaal in de vernieling te helpen. Het opknappen van een onfris klusje voor een “vriendje” met de daaraan ongetwijfeld verbonden voordelen is klaarblijkelijk veel belangrijker dan het naar eer en geweten verrichten van hun professie.
De Façade
Grote verantwoordelijkheid dragen ook de zogenaamde “beschermers” van de “rechtsstaat”, zoals de top van justitie, een aanzienlijk deel van de parlementariërs, de Raad voor de Rechtspraak en de Nationale Ombudsman, die er bij de minste of geringste kritiek op de rechtsstaat als de kippen bij zijn om tegen beter weten in keer op keer te verzekeren, dat alles in Nederland toch zo uitstekend is geregeld, onvermijdelijk gevolgd door de oproep om toch vooral niet “het vertrouwen in de rechtsstaat” te beschadigen. Kennelijk is de façade van het door en door verrotte bouwwerk van de “rechtsstaat” zo broos, dat deze niet is opgewassen tegen het minste beetje kritiek. Ronduit walgelijk is het dat Nederland als braafste jongetje van de klas regelmatig met het vingertje wijst naar landen als Bulgarije en Hongarije, omdat deze landen de mensenrechten zouden schenden. Hoor wie het zegt!
Onze Doelstelling
Wat wil Vrouwe Justitia in Verval bereiken?
Zondermeer verkondigen, dat alles waardeloos is, zoals wellicht ook velen doen, is niet zo moeilijk. Meestal ontbreekt daarbij een onderbouwing met feiten en bewijzen. Dat doen wij anders. Over de afgelopen 10 jaar heeft Vrouwe Justitia in Verval een zeer compleet dossier opgebouwd inzake tientallen rechtszaken bij meerdere rechtbanken en gerechtshoven, cassatiezaken bij de Hoge Raad, tuchtrechtzaken tegen advocaten, notarissen en deurwaarders, wrakingen van rechters, ervaringen met bewindvoerders, beslagen en executies enz. enz.
Tijdens hun lijdensweg is het echtpaar in contact gekomen met meer dan 200 “dienaren van de rechtsstaat”, waarvan het overgrote deel zich incompetent, corrupt en openlijk haatdragend heeft opgesteld. Grote woorden? Zeker. Wie ons niet gelooft: alle stukken van deze zaken worden in de loop der tijd integraal op deze website geplaatst. Wie de moeite wil doen om deze te bestuderen kan zelf een oordeel vormen.
Over de auteur
De eindredactie inzake de komende publicaties wordt vooralsnog verzorgd door één persoon, te weten de vrouwelijke helft van het in de inleiding genoemde echtpaar. Zij is in de zeventig en heeft gedurende de periode dat zij, haar echtgenoot en zoon onder vuur lagen (en nog steeds liggen) van de dienaren van de overheid een uitgebreid dossier opgebouwd. Tegelijkertijd heeft zij juridische kennis vergaard door vele stukken en wetten te bestuderen, boeken en publicaties van rechtswetenschappers te lezen, vonnissen en arresten door te nemen, inlichtingen te vragen aan advocaten, Jurofoon en het Juridisch loket, maar bovenal door haar gezonde verstand te gebruiken en ervan uit te gaan, dat wetten, regels en jurisprudentie, die door knappe koppen tot stand zijn gekomen, wel in orde zullen zijn.
Voorlopig zal zij de details van de nachtmerrie, waarin zij en haar gezin al vele jaren leven, zo veel mogelijk voor zich houden, dit om te waarborgen dat de feiten met betrekking tot de verloedering van de rechtsstaat zo zuiver en duidelijk mogelijk zonder te veel emoties aan de kaak worden gesteld. Vanzelfsprekend hoopt zij, dat dit haar eigen belang en dat van haar gezin zal dienen, maar is zij ook de mening toegedaan dat haar acties van groot maatschappelijk belang zijn, omdat het disfunctioneren van de “rechtsstaat”, een proces dat steeds verder escaleert, een halt moet worden toegeroepen. Dit is belangrijk voor iedere burger en met name voor die burgers, die een rechtszaak willen beginnen of anderszins met de rechterlijke macht worden geconfronteerd.
Het is wel de bedoeling dat deze dame ooit een boek gaat schrijven over de enorme impact, die de hele toestand op het leven van haar en haar gezin heeft gehad, veroorzaakt door witteboordencriminelen. Haar naam is Gonnie Akkermans en zij zal de publicaties in de ik-vorm doen uitgaan.
Wat kunt u doen?
Wij vragen helemaal niets. Vrouwe Justitia in Verval wordt gesteund door een groep ondernemers die zelf aan den lijve hebben ondervonden welke schade de mismaakte “rechtsstaat” kan aanrichten op het moment dat je er mee in aanraking komt. Desondanks, en wijzer geworden door hun ervaringen, zijn deze ondernemers succesvol en steunen zij Vrouwe Justitia in Verval met voldoende middelen om haar in staat te stellen de boodschap de komende jaren uit te dragen.
Bent u zelf werkzaam in een juridische omgeving lees dan onze Introductie voor alle juristen van Nederland. Heeft u ook genoeg van alle door u ongetwijfeld gesignaleerde misdragingen van de genoemde overheidsdienaren of bent u slechts een “simpele burger” die slim genoeg is om in te zien hoe gevaarlijk het is om te leven in een niet functionerende “rechtsstaat”, dan verwelkomen wij van ganser harte uw inhoudelijke bijdrage. Deze kunt u sturen aan bestuur@vjiv.nl of VJIV, Postbus 8168, 7550 KD Hengelo (Ov).